Trudne jest życie trenera?

W tym ostatnim przypadku sytuacja komplikuje się, bowiem zbyt często kandydat na zawodnika skrywa swoje problemy zdrowotne, a z kolei trener zanim rozłoży takiego kandydata na czynniki pierwsze musi autorską metodą, zawsze własną – wyzwolić z takiego małego „oszusta” spowiedź (na bazie zaobserwowanych sygnałów stanu chorobowego), w której dowiadujemy się, że „przyszły mistrz” ma zjechaną np. wątrobę, ma kłopoty z tarczycą, sercem itd. Wtedy dopiero stosownie do „zeznań” możemy albo podjąć ryzyko pracy z kandydatem na mistrza, albo odmówić zrażeni początkowym niby-kłamstwem, bowiem już św. Tomasz zauważył, że mały błąd (kłamstwo) na początku, rodzi wielkie na końcu.

Klasyfikowanie kandydata na mistrza do grupy zdrowych bądź chorych wyznacza kierunek odpowiedzialnej suplementacji, niemniej czymś ważnym w czytaniu tego kogoś jest wyczuwanie obok organicznych dysfunkcji, również patologii stanu emocjonalnego, psychicznego.

Zbyt często bowiem możemy spotkać się z ludźmi, u których obserwujemy zachowania odbiegające od norm psychicznych. Wystarczy odwiedzić jakąkolwiek siłownię, by zauważyć osobników o obrazie … socjopaty – najogólniej rzecz ujmując, posiadającego zaburzenia osobowości.

Wiadomo, że zaburzenia te są zbliżone do psychopatii i są zogniskowane na specyficznym nierespektowaniu pewnych reguł, które wiążą się z odpowiednim zachowaniem się w społeczeństwie, a co więcej wszelkie łamanie norm (etycznych a nawet prawnych w skrajnym obrazie socjopaty) jest dla socjopaty przyjemnością przynoszącą radość z racji bycia bohaterem socjopatycznego „odlotu”.

Nie tylko takie zachowania trzeba brać pod uwagę, ale również – mówiąc językiem potocznym – ciągoty co niektórych do prezentowania działań agresywnych w sytuacji suplementowania, bowiem taki osobnik uznał, że kto „bierze” staje się – przepraszam za określenie – „wariatem” agresywnym wobec sprzętu i ludzi, głośnym, wulgarnym….. Jak więc widzimy – bycie trenerem to kwestia wchłonięcia w siebie wiedzy wspartej doświadczeniem i z zakresu psychologii, psychiatrii, endokrynolog, itd.
Oderwijmy się jednak od tych patologicznych terenów…
Trzeba uznać, że sport sylwetkowy jest piękny. Nie ma przed nim ucieczki. Trzeba tylko zawsze wybierać z niego to, co dobre, mądre, prawdziwe.

Zostawmy może te rozważania o trudach bycia trenerem i krótko teraz opowiemy o innych „kłopotach”.

Naukowcy, jak to naukowcy – stwierdzili, że po Ziemi biegają cztery typy ludzkich organizmów: przysadkowy, tarczycowy, genitalny oraz „nakręcany” gruczołem nadnerczy.
Dla tych pierwszych mleko i produkty mleczne są „bogiem”, dla drugich słodycze, ci trzeci szaleją za ostrą kuchnią arabską, a czwarci oddadzą duszę za kawał mięsa z przesadną ilością soli.

Jak wyniki badań powiązać z wszelkiego rodzaju dietami redukcyjnymi? Proste. Przecież nie jest już teraz tajemnicą, że trzymając dietę będziemy w tym okresie cierpieli właśnie z powodu braku ulubionych przez organizm produktów. Musimy jednak – by osiągnąć sukces – wyrzec się tych rozkoszy dla dominującego gruczołu i to najlepiej na zawsze. Unikniemy zaburzeń hormonalnych, a co za tym idzie piękno i zdrowie będzie w zasięgu spełnienia. Twoje preferencje kulinarne są wynikiem gry hormonów.
Przypomnijmy, że wyróżniamy: typ przysadkowy, genitalny, tarczycowy oraz typ organizmu zdominowany gruczołem nadnerczy. Obecnie zajmiemy się bardziej precyzyjnym powiązaniem tej organicznej identyfikacji z obszarem dietetyki.

Zauważmy, że typ organizmu tzw. genitalny, jest zafascynowany różnego rodzaju ostrymi przyprawami (pieprz, imbir, chili, ostra papryka itp.), co w nieunikniony sposób powoduje rozszerzenie naczyń krwionośnych. Jest w tym pewien pozytyw, jeśli chodzi o męskie funkcje seksualne, jednak z drugiej strony w przypadku kobiet mamy do czynienia z eksplozją estrogenów. Skutki są oczywiste – zaburzenia w pracy nadnerczy i innych hormonów, które to zaburzenia są odpowiedzialne za odkładanie się tkanki tłuszczowej w okolicach mięśnia pośladkowego oraz mięśni ud.

Tarczycowy typ organizmu zawsze gromadzi w kuchennych zapasach przede wszystkim cukier (również słodycze), mąkę, ryż, ziemniaki. Produkty te swoiście „dają kopa”, a z drugiej jednak strony aktywizują pracę trzustki, nadnerczy i tarczycy. Nie jest to stymulacja pozytywna.

Typ nadnerczowy jest ukierunkowany na mięso, jaja, tłuszcz, przez co wchłaniają w dużych ilościach cholesterol występujący w tych produktach. Z jednej strony są to polecane diety sportowe, ale brak w nich zrównoważenia produktów. Czasami dochodzi do nadmiaru spożycia niezgodnego z zapotrzebowaniem sportowego organizmu. Skutek oczywisty – nie tylko odkładanie się tłuszczu, ale nadto taka dietetyczna improwizacja prowadzi do pojawienia się chorób układu krążenia.

Typ przysadkowy wprost szaleje za mlekiem i jego produktami. Kochanymi „szaleńcami” są nasze niemowlaki, u których tego typu produkty wzmagają pracę m.in. przysadki, co skutkuje rozbiciem mechanizmu wszystkich hormonów, a dostrzegamy to w równomiernym rozkładzie niemowlęcej tkanki tłuszczowej.

Długo można jeszcze rozprawiać na tematy godne rozpraw, ale trzeba wiedzieć, że zagadanie tematu niszczy atrakcyjność przekazu.